उपहार

शास्वत नियम हो
शिशु भै जन्म लिएर
प्रवेश गर् यौ यस धर्तीमा
निरन्तर छ यो प्रगतिमा
के दिउँ उपहार म तिमीलाई

ज्ञानको ज्योति बाल्दै तिमीले
सृजनाका मूलहरु फुटायौ
अज्ञानताको निर्मुल पार्न
सुतेका मस्तिष्कहरु उठायौ
यो खुसीमा
के दिउँ उपहार म तिमीलाई

चाहन्छ खुसीले बाँच्न जीन्दगी सबैको
सिगारी उत्साह र उमङगले
कलिला सपनाहरु हुर्काएर
फुलाउन र फलाउन
निरन्तर निरन्तर जीवनभर
स्वतन्त्र आफ्ना पखेटाहरुले
भ्याएसम्म उडेर संसार बुझ्न चाहन्छ
आत्महत्याका सपनाहरु फुकाएर
सुस्केरा र बाध्यताहरु पन्छाउन सिकायौ
यही क्षणमा
के दिउँ उपहार म तिमीलाई

ती कुरुप सपनाहरु
अग्ला अनि डरलाग्दा महलहरु
ती क्षणिक खुसीहरु
अनि त्यो सुन्दर भनिने शहर
त्यागेर दृढ अठोट लिई
फर्कियौ कुरुप भनिने बस्तीमा
जन्म मृत्युको आरोह अवरोहमा
सदगति लिएर निरन्तर
तिमी उल्लास बिभोर हुँदा
यो हर्षको बेला
के दिउँ उपहार म तिमीलाई

यो पावन अवसरमा
जन्म अनि कर्मभूमिमा यसरी नै
बलिरहनु आँधिहुरीमा पिन
ज्योति फैलाएर टाढा क्षितिजसम्म
निरन्तर निरन्तर अन्तिम क्षणसम्म
शुभकामना र सर्मथन
मेरो उपहार छ तिमीलाई ।

सार्थक बनाउ तीज

भन्छन कोही तीज आयो, आयो
नाच्ने गाउने एउटै दिन आयो

नाचेर व्याथा टुङ्गिने भए
नाच्थ्यौ नि दिनका दिन
बाँच्दैछौ किन मरेर यहाँ
हरेक छिनका छिन

तीजले त दिन्छ एकदिनको खुशी
लिएर गइजान्छ
गर्छौ र गाली एकदिनमा कति
बिरानो भइजान्छ

जीवनको यात्रा सँगसगै गर्दा
सफल बन्दैछ
ए नारी जाति अब त उठ
साराले भन्दैछ ।

भुलेर हैन संस्कारलाई
मिलेर मनाउ तीज
आएको होइन नाच्नलाई मात्र
सार्थक बनाउ तीज

तिम्रै आमा हुँ

दुःख गरी हुर्काएको छोरा तिमी नै हौ
कष्ट गरी हुर्काएकी छोरी तिमी नै हौ
भने भन आमा मलाई नभने नभन
आखिर म त तिम्रै आमा हुँ ।

चपाएर ओकलेको गाँस खुवाउथे
आफू बाहिर भएपनि घर भित्रै सुताउथे
रातभरी जागै बसी कहिले काहि निदाउथे
भने भन आमा मलाई नभने नभन
आखिर म त तिम्रै आमा हुँ ।

चाडबाड आउदाखेरि अहिले पनि रुन्छ मन
सम्झिदैनौ तिमी अहिले फर्किदैनौ झन
कहाँ गयौ छोडि मलाई कहिले आउछौ घर
भने भन आमा मलाई नभने नभन
आखिर म त तिम्रै आमा हुँ ।

तिमीलाई कुरिरहेछु

सुनौलो बिहानीको गाथा गाउँदै
सदभावको घडा सजाएर
अन्धकार रातमा
तिमी हराएकी थियौ
वषौ पुरानो भइसक्यो समय
इतिहासको कालखण्डमा खुशी भएथेँ
एउटी निडर छोरी जन्माएछु भनेर

उहिल्यैदेखि
अनवरत सुस्काइरहेका सुस्केराहरु
पोको पारेर हराएको त्यो
अँध्यारो रात डरलाग्दो थियो
घोडाको टापले थिचे जस्तै गरी
थिचिएका भावनाहरुलाई
कुम्लो पारेर न्यानो अँगालोमा
हावाहुरी चलेको रातमा
तिमी हराएकी थियौ
छोरी हराउँदा खुशी हुने
एउटी आमा तिम्री म
अहिले पनि तिमीलाई कुरिरहेछु ।

उकालो ओह्रालो
आउने जाने बटुवाहरुलाई
कयौ पटक सोधिसके छोरी
साटेर रगत र पसिना
तिमी सुनौलो बिहानीको गाथा गाउँदैछौ रे
तिम्रो स्वागतमा
सदभावकै घडा सजाएर
समयले पर्खिरहेछ
सुनौलो बिहानी लिएर आऊ


समयको उछिनपाछिनलाई पच्छ्याउदै
बदलिरहने हावाका झोक्काहरुसँग
तिमी निर्मल र स्वच्छ
हावा बनेर आऊ
तिमीले फुकिरहेको आगो बालेर
उज्यालो रात लिएर आऊ

तिमीलाई जन्माउने, हुर्काउने म

तिमीलाई निडर बनाउने पनि मै हुँ

म तिम्री आमा तिमीलाई कुरिरहेछु ।

लात सहेर बस्दिन

युगौ-युग अँध्यारो रात सहेर बस्दिन
जानि- जानि हानेको लात सहेर बस्दिन

दुनियाले नबुझे नि मैले देखेकी छु
देखि-देखि गरेको घात सहेर बस्दिन

संघर्षमा यात्रा सफल हुन्छ एकदिन
गरिरहेको उल्टो बात सहेर बस्दिन

मान्छे भित्र मानवियता हेर न !
ओइलाएको पात झै सहेर बस्दिन

आरोपहरु रोप तिमी

आरोपहरु रोप तिमी सहन म जति सक्छु
नसकेको दिन फेरि अघि बढ्न पनि सक्छु

विधुवाको गाथा अझै गुम्सियर बसेको छ
यहि यात्रा पुरा गर्न बढन म अधि सक्छु

नारीहरुकै गीत लेख्छु मातृत्वको बदलामा
कल्पनामा मात्र हैन यथार्थमा पनि पुग्छु

म पनि आकाश ओढी धर्ती ओच्छ्याउँछु
संघर्ष मै जीवन खोज्दै सामु धर्ती झुक्छु